Het Siliconen Borstimplantaat vraagstuk

In februari 2016 is het laatste wetenschappelijke artikel van mijn hand verschenen in het tijdschrift: “Clinical Medical Reviews and Case Reports” en is internationaal gepubliceerd. Dit artikel is mede tot stand gekomen dankzij de vruchtbare samenwerking van mij met Lucas Boer en Henry Dijkman van de afdeling Pathologie van het Academisch Ziekenhuis in Nijmegen, waar ik zelf jaren heb gewerkt.

Ik heb in 2003 het geluk gehad kennis te mogen maken met Ninke Salzmann, een bijzondere vrouw, die mijn patiënt werd voor wat betrof het Siliconen Borstimplantaat vraagstuk. Zij had de implantaten gekregen in 1985. Haar voorgeschiedenis laat zien dat de huisarts, Leen Braber, in 1997 vermeldde dat zij van deze prothesen ziek was geworden. Wat hij daar precies mee bedoelde, is niet duidelijk. In 2001 werden zij vervangen en bleken zij geruptureerd te zijn. Het merk was niet bekend. Zij kreeg daarom nieuwe siliconen borstimplantaten, maar na 1 jaar zijn die elders verwijderd in 2002 en is zij protheseloos verder gegaan. Al met al heeft zij dus 17 jaren blootstelling gehad aan uitzwetende en uitlekkende siliconen moleculen. Daarna kreeg zij met lymfklierzwellingen te maken in oksels en liezen en kwam zij voor het eerst terecht op mijn spreekuur in 2003. Aan deze zwellingen werd zij door mij geopereerd. Zij was ondertussen rolstoelafhankelijk geworden.

In 2004 ontwikkelde zij borstkanker en aan de complicaties hiervan is zij in 2008 overleden. Er was inmiddels tussen ons een speciale band ontstaan, zoals ik vaker met sleutelpatiënten op mijn pad heb meegemaakt. Zij besloot haar lichaam aan mij na te laten voor nader wetenschappelijk onderzoek (zie haar brief). Ik zie mij nog zitten aan het voeteneind van haar bed in een hospice in Almere met haar geliefd hondje naast ons op de grond. Zij zakte af en toe weg, maar één ding werd duidelijk aan mij gezegd: “nu kan je het eindelijk gaan oplossen”. Ik hoorde dat aan, maar was daarvan beslist niet overtuigd. Ik was namelijk, net als andere onderzoekers, op zoek naar een speciaal molecuul, wat zou laten zien en verklaren waarom sommige vrouwen siliconen borstimplaantaat-gerelateerde klachten ontwikkelden en anderen niet. Ik was dus wat gereserveerd, maar wilde haar niet tegenspreken en onbevredigd naar Onze Lieve Heer laten gaan, dus beaamde ik dat.

Enkele dagen later is zij overleden en zoals het dan gaat mocht ik vanaf mijn solo tentje op een camping in Noord-Italie gaan zitten regelen dat het lichaam naar de afdeling Pathologie in het Radboud moest en wat er zoal aan materiaal geoogst moest worden. Het was een hele opgave, maar eind goed, al goed.

Uit de omgeving van Ninke komt ook naar voren hoeveel waarde zij hechtte aan het op handen zijnde onderzoek aan het weefsel van haar lichaam en dat zij daarover met anderen sprak: