Algemene informatie
Karakter van het Dr. Kappel Instituut
Het Dr. Kappel Instituut bestaat sedert 2007 en is sedert 2013 onafgebroken gecertificeerd geweest. Tot en met 2019 was dat de ZKN certificering, vanaf 2019 is het de ISO certificering, voor de periode van 3 jaren t/m 2022. De consultgesprekken worden in Zwolle gevoerd en daar wordt ruim de tijd voor genomen. De clienttevredenheid is er hoog. Vanaf 2012 onafgebroken gemiddeld 9,1 tot 9,3. Het opereren vindt plaats in Amersfoort, ook ISO gecertificeerd, met een geroutineerd en deskundig operatieteam. De aandacht en zorg voor de patiënt hebben wij als team hoog in het vaandel staan. Ik word ook gevisiteerd door de Nederlandse Vereniging van Plastisch Chirurgen (NVPC), hoewel ik daarvan op eigen initiatief in 2012 het lidmaatschap heb opgezegd.
Het voornaamste aandachtsgebied in het Dr. Kappel Instituut betreft de borstchirurgie. Er wordt zowel verzekerde als niet-verzekerde zorg geleverd. Het streven is erop gericht weer met verzekeringscontracten te gaan werken, hoewel dit veel rompslomp met zich mee zal brengen. Wij zijn er nu mee bezig.
U hebt reeds in de gaten dat het in het Dr. Kappel Instituut gespecialiseerd is in de behandeling van patiënten met het siliconen vraagstuk, maar er zijn ook andere typen plastisch chirurgische operaties.
Mijn officiële standpunt t.a.v. het siliconen vraagstuk, dat ik persoonlijk uitdraag, daarin ondersteund door mijn operatieteam is, dat elke patiënt die overweegt siliconen borstprothesen te laten implanteren, te horen dient te krijgen van de specialist dat er een kans is op het vroeg of laat ontwikkelen van gezondheidsklachten. Wanneer deze er zijn, is er slechts één remedie en dat is het verwijderen van de prothesen, bij voorkeur met zoveel mogelijk kapsel weefsel.
Er is thans duidelijk een markt ontstaan met nieuwe klinieken die zich ook presenteren op het gebied van de verwijdering van siliconen borstprothesen. Dat is uiteraard prima, hoewel ik nooit openlijk steun heb gekregen van welke plastisch chirurg dan ook m.b.t. het siliconen vraagstuk, zijn er kennelijk ‘stille deskundigen’ opgestaan. Op die adressen worden ook gewoon siliconen prothesen geplaatst. Hoewel ik niet tegen het plaatsen van siliconen borstprothesen ben, vind ik het zelf ethisch niet juist en maatschappelijk niet verantwoord voor mijn onderneming. In het Dr. Kappel Instituut worden er dus geen siliconen borstprothesen geplaatst.
Zelf geloof ik niet in het bestaan van ASIA-syndroom, hoewel ik daar eerder wel met Prof. J.W. Cohen Tervaert over heb gepubliceerd. Noem het voortschrijdend inzicht. Ik geloof wel in ‘Breast Implant Illness’, BII, en daar kunnen afwijkende immuniteitsverschijnselen bij voorkomen. Maar wat mij betreft is de aandoening beslist geen auto-immuunziekte. Ik beijver mij er dan ook voor, dat niet alleen patiënten met de vage niet-te-diagnosticeren aandoening ASIA hun operatie vergoed krijgen van hun zorgverzekeraar, maar alle patiënten die ziek zijn met siliconen borstprothesen. Ik ben hierover in correspondentie met de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) en de Zorgverzekeraars Nederland.
Belangrijk is ook te weten dat mijn wetenschappelijk onderzoek wordt gefinancierd door het Dr. Kappel Instituut, er zijn geen buitenstaande geldverstrekkende partijen. Dit is alleen mogelijk dankzij de eigen inbreng van patiënten die door hun operatie een grote bijdrage leveren aan het ontrafelen van deze nare ziekte. Zonder deze ondersteuning vanuit de patiënten, had ik dit niet kunnen doen en ook niet kunnen voortzetten. Ik ben mij daar heel goed van bewust!! Toen ik nog in het academische milieu werkte, waren er geen potjes voor dit ‘onnodige’ werk, was allemaal onzin (nog steeds eigenlijk). De artikelen konden pas geproduceerd worden, nadat ik met het Dr. Kappel Instituut van start ben gegaan. Ik wil goed uitgesproken hebben dat ik dankbaarheid voel dit werk te mogen doen, namens de patiënten. Het is wat mij betreft een voorrecht!
Het Siliconen Borstimplantaat vraagstuk
In februari 2016 is het laatste wetenschappelijke artikel van mijn hand verschenen in het tijdschrift: “Clinical Medical Reviews and Case Reports” en is internationaal gepubliceerd. Dit artikel is mede tot stand gekomen dankzij de vruchtbare samenwerking van mij met Lucas Boer en Henry Dijkman van de afdeling Pathologie van het Academisch Ziekenhuis in Nijmegen, waar ik zelf jaren heb gewerkt.